Nederland, en met name het gebied rondom de grote rivieren de Rijn en Maas, zijn gevormd door het afzetten van sediment (zand en grind). Langs deze rivieren zijn hoger gelegen stroomruggronden ontstaan, ideaal voor bewoning door de eerste bewoners in onze streken. Van een echte bedijking van deze rivieren was tot de 12e eeuw vrijwel geen sprake.

Dorpen die toen op deze stroomruggronden zijn ontstaan zijn onder andere: Herpt, Oudheusden, Heesbeen en Doeveren. Buiten deze stroomruggronden, langs onder andere het Oude Maasje, lagen ten zuiden ervan uitgestrekte veengebieden, meters hoog, die tussen 1100 en 1500 werden ontgonnen tot landbouwgrond. Het veen werd gewonnen en als turf verkocht aan de opkomende steden. Ook voor het transport van de turf werd, naast turfvaarten, gebruik gemaakt van transport via het Oude Maasje.

Tijdens de Sint Elisabethsvloed van 1421-1424 verdween een groot gedeelte van de Middeleeuwse Maas, dat door een afdamming in 1272 bij Hedikhuizen en Maasdam een binnenwater was geworden, in wat later bekend zou worden als de Biesbosch. Later, na 1500, kreeg het Oude Maasje een belangrijke functie bij de afwatering van de omliggende polders en bij inundatie in geval van een oorlogsdreiging.

Maar ook zorgde het Oude Maasje, in samenhang met de rivier de Waal, voor veel overstromingen en dus wateroverlast. Bekend zijn de jaren 1740, 1757 en 1809 met grote dijkdoorbraken op meerdere plaatsen in het rivierengebied. Uiteindelijk bracht het graven van de Bergsche Maas en het graven van het Drongelens Kanaal een definitieve oplossing voor het voorkomen van de steeds weer terugkerende water overlast in de Langstraat en Land van Heusden en Altena.

Op 10 april vindt er in de Bibliotheek Drunen een lezing plaats over dit onderwerp in samenwerking met de Heemkundekring Onsenoort. Inloop vanaf 19.30 uur. Aanvang 20.00 uur. Kosten €5,- inclusief koffie of thee. Aanmelden hieronder.